OPIS Świeżo upieczeni rodzice na całym świecie szukają wskazówek, jak uporać się z wielkim, choć malutkim wyzwaniem, jakie przyniosło im życie: niemowlakiem. Książka Pierwszy rok życia dziecka z serii „365 porad dla rodziców” lekarza pediatry Juliana Orensteina zawiera wiele przydatnych porad i wytycznych, które z pewnością odpowiedzą na setki pytań, jakie rodzice zadają sobie w pierwszym roku życia swojego dziecka. Czy wasze dziecko też nie pozwala wam spać przez pół nocy? Poradnik Co zrobić, by dziecko zasnęło? z serii „365 porad dla rodziców” pokaże wam, jak bezboleśnie przetrwać każdą noc!

Początkowo chciałam aby był to tekst tylko o książce, która od kilku miesięcy, nieustannie tak samo mocno pochłania moje dziecko. Ulubiona książka. Rozumiecie co to oznacza? Pozwólcie, że daruję sobie opis uczuć, które towarzyszą mi kiedy stutysięczny raz czytam te same słowa. Nie powiem, że żałuję dnia, kiedy zamówiłam to cudo drogą internetową, ale beret mam przez nią zryty i już. To właśnie to cudo. „Bobo. Historyjki obrazkowe dla najmłodszych dzieci”. O sile miłości mogą świadczyć ślady zębów na godzinie 12, 3, 9 i 10. Aby nie zwariować do reszty, pogrzebałam trochę w sieci i znalazłam kilka faktów, które dodały mi skrzydeł i zmobilizowały do dzielnego i aktywnego trwania w tym czytaniu. Mało tego, powoli zaczęłam zmieniać się z nudnego, czytającego „dlatego, że dziecku trzeba czytać” rodzica w prawdziwą entuzjastkę literatury dzidziusiowej i aktywnie czytającą mamę. Staram się aby opowieść o wylanym kakao czy wizycie w zoo stała się arcyciekawą także dla mnie. Dlaczego? Dlatego, że wiem jak ta książka jest dla niego ważna, jak lubi jej bohatera, jak śmieje się razem z nim i razem z nim przeżywa gdy jest chory albo płacze wystraszony rykiem lwa. Moje czytanie ewoluuje. Jeszcze nie tak dawno po prostu czytałam. Trochę jakby w próżnię i trochę jakby nudne było to czytanie w czasie kiedy on spał, trawił, leżał czy robił inne, równie fascynujące rzeczy. Potem do czytania zaczęły dołączać te wszystkie pokazywania, powtarzania pojedynczych słów, gesty, udawania muczącej krowy i gdaczącej kwoki. Bardzo długo z jego strony więcej było nad tym wszystkim zadumy i ogarniania rzeczywistości małym jeszcze przecież rozumkiem niż widocznego zainteresowania. Potem było jeszcze gorzej. Do niedawna nie było w ogóle możliwości aby synu mój kochany skupił się na jakiejś pozycji książkowej. Wyjątkiem było targanie kartek, wyrywanie trójwymiarowych postaci brzydkiego kaczątka lub ewentualnie wertowanie książki z prędkością światła. Z czytaniem nie miało to wiele wspólnego. Zdecydowanie przełomowy moment to dzień, w którym do naszego domu zawitał Bobo. Teraz już coraz częściej widzę wpatrzone we mnie pytająco oczyska i emocje na twarzy. Coraz częściej więc obserwuję, rozmawiam, tłumaczę, odpowiadam na pytania, angażuję się w opowieść. Coraz więcej czytamy i coraz więcej wydaję na książki dla dzieci. Wyszukiwanie ciekawych pozycji sprawia mi kosmiczną przyjemność. Płacenie już mniejszą niestety. Okazuje się, że komunikacja między dzieckiem a rodzicem podczas czytania jest bardzo ważna w procesie nauki mowy [1]. Udowodniły to matki z dziećmi, których zaproszono do udziału w prostym eksperymencie. Mama i dziecko mieli bowiem razem czytać, bawić się zabawkami i oglądać telewizję. Nie da się ukryć, że te trzy aktywności wymagają od rodzica pewnego zaangażowania. I to właśnie oceniali badacze – komunikację między rodzicem a dzieckiem w czasie czytania, zabawy i oglądania tv. Najpierw jednak oceniono aktualne umiejętności językowe dzieci, po to żeby sprawdzić jak ma się jedno do drugiego. Ostatecznie stwierdzono, że aktywność matek podczas jednej z tych czynności wyróżnia się spośród pozostałych i licuje z niektórym aspektami rozwoju dziecięcej mowy. I jak myślicie, która to? Na TV raczej nikt nie stawia – i słusznie. Wszak nie od dziś wiadomo, że telewizja, nawet tylko „w tle” zaburza komunikację na poziomie rodzic – dziecko, negatywnie rzutując nie tylko na umiejętności językowe dzieci (klik) ale także na sen czy zdolność do samodzielnej zabawy [2]. Nie bez znaczenia jest też czas jaki dzieci spędzają przed telewizorem. Rzecz jasna, że mamy podczas współczytania z dziećmi (co – reading rodzicielski) wypadają o niebo lepiej w zakresie interakcji z nimi niż podczas lipienia się w telewizor. Osobiście stawiałam, że wygra czytanie lub wspólna zabawa. A co się okazało? Wiadomo, że wspólna zabawa, aby mogą być uznaną za „dobrą” wymaga zaangażowania ze strony rodzica. W badaniu zaobserwowano, że poziom komunikacji na linii mama- dziecko nie różnił się znacząco między zabawą a czytaniem, ale za to jakość tej interakcji już tak. To znaczy, że mamy podczas czytania były aktywniejsze językowo, używały bardziej wyszukanych słów i zwrotów. Wiecie, takich których nie stosuje się na co dzień w mowie potocznej jak np. ” Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu…” i tym podobne 😉 Warto więc czytać, nawet po sto razy jedną książeczkę. Warto tłumaczyć, objaśniać, opisywać, nazywać – przedmioty, obrazki, zdarzenia, emocje. Warto też powtarzać słowa, wprowadzać nowe, tłumaczyć, objaśniać. „Kwiecista” mowa i wyszukane słownictwo podczas czytania wpływają na kształtowanie się wczesnych umiejętności językowych dzieci. A te jak wiadomo, wiążą się z późniejszą sztuką czytania, pisania. Potwierdza się więc stara reguła, że nie tylko ilość ale też jakość ma znaczenie. W badaniu [3], w którym analizowano umiejętności językowe dzieci w wieku 18, 32, 42 i 50 mcy oraz ilość i jakość słownictwa, którym posługują się rozmawiający z nimi rodzice wykazano m. in, że: Stopień zaawansowania w mowie 42 miesięczniaków miał powiązanie z tym, jak rozmawiają z nimi ich rodzice. Jak jak jakość. Chodzi bowiem o to jak wyszukanego słownictwa używali ich rodzice nawet rok wcześniej. Oznacza to ni mniej ni więcej, że dla 2- 3 latka popołudniowa drzemka nie musi ograniczać się do prostego pójścia „aaa” albo „spać”. Synonimów tej pożądanej przez rodziców aktywności jest całkiem sporo. Na słownictwo 30-miesięczniaków większy wpływ miała z kolei ilość słów na jakie wystawione były rok wcześniej. Mało tego, że czytanie wygrywa z zabawą i oglądaniem tv w kategorii „domowe pomoce językowe” to jest aktywnością, która daje możliwość zastosowania wszystkich 6 narzędzi uznanych przez Amerykanów za najważniejsze w nauce języka [4]. Jak rozwijać umiejętności językowe poprzez czytanie? często – ekspozycja na słowa i budowanie słownictwa. Pomiędzy 1 a 5 rokiem życia dziecko poznaje kilka słów dziennie, średnio 3,5. Książki dają nam tą wspaniałą możliwość aby zapoznawać dziecko ze słowami, których nie słyszy na co dzień. zainteresowania dziecka Bogata w rysunki, wydarzenia i ciekawych bohaterów literatura dziecięca zachęca najmłodszych do rozmowy. Zatem czytanie dziecku książek, które ono po prostu lubi (czy tam wielbi- jak mój syn Bobo) to większe zaangażowanie z jego strony i większa łatwość w przyswajaniu nowych słów. Logiczne. W codziennej komunikacji też sprawdza się reguła podążania za zainteresowaniami dziecka. się – obserwuj, słuchaj, rozmawiaj Chodzi o to, aby dać dziecku prowadzić podczas czytania trzymając jednocześnie swoją żądzę edukowania i opowiadania ze szczegółami o wszystkim co w książce piszczy. Książki akurat dają nam – rodzicom, doskonałą okazję do nauki wrażliwości dziecka. Podczas czytania łatwo zauważyć czemu się przygląda, co je interesuje, ciekawi, zachwyca…i rozmawiać o tym. Po prostu. znaczenie słów Dzieci uczą się nowych słów, kiedy rozumieją ich znaczenie. Nic prostszego więc jak nazywanie, objaśnianie, pokazywanie, powtarzanie, gestykulowanie, artykułowanie dźwięków. poprawne zdania Książki w tej materii bywają bardzo pomocne. Sami wiecie, że w życiu nie łatwo jest się oprzeć pokusie mówienia do dzieci w dziwaczny sposób, zmieniając szyk zdań, używając słów, które w przyrodzie nie istnieją. Więcej o języku rodzicielskim tutaj. Na szczęście w książkach słownictwo i gramatyka idą w parze. Mówiąc wprost – autorzy podają nam gramatycznego gotowca na talerzu. entuzjazmu i uśmiechu Wiadomo. Pracuję nad tym. Bobo mi w sumie trochę pomaga. A raczej jego rodzice. To jest właśnie Bobo. Jak widzicie dzieło to przypomina komiks dla dzidziusiów. Są obrazki (nietypowe, dwukolorowe, czy urodziwe… – kwestia gustu), są krótkie proste zdania, jest fabuła – a jakże. Głównym bohaterem opowieści jest Bobo – to taki futrzasty równolatek wszystkich dwulatków, mego syna także. Bobo rozlewa kakao, świętuje urodziny, nie chce śniadania, bawi się, śmieje, płacze, boi się, choruje, nie może spać. Ot, typowy rozwydrzony dwulatek, który manipuluje i terroryzuje biednych rodziców 😉 Ilustracje w tym dziele zachęcają do wskazywania, nazywania i powtarzania. Kiedy czytasz książkę (tą czy inną) enty już raz, to w końcu przychodzi naturalna potrzeba wzbogacenia słowa pisanego, nazywania nowych obiektów, wtrącania. Zadania dla rodzica. 1. Znajdź hostessę na rysunku. 2. Co reklamuje pan na bilbordzie – antyperspirant czy pastę do zębów? O, tak sobie spędza czas wolny rodzinka Kosztek. Nie żebym wcześniej wiedziała kim są koszatki. A teraz wiem i się chwalę. Lubię mamę Bobo. Nie raz na kartach tej książki przybijam z nią matczyną sztamę np. kiedy targa po całym placu zabaw to wiaderko z akcesoriami piaskowymi. I muszę wam powiedzieć, że nic (no może poza garderobą Mamy Bobo) nie zdradza, że książka powstała w latach 80-tych. Serio. …No jakbym widziała siebie. Zawsze z aparatem (tylko kostium bym założyła, chyba). Najbardziej emocjonująca scena w książce wg mego syna. Tata Bobo też jest świetny. Jego miny mnie rozbrajają. O, na przykład tutaj, kiedy chce poczytać gazetę w fotelu…ale nie może. Prześledźcie proszę jego miny i gesty ze strony 19 i 20. …lub gdy chce poczytać gazetę i już prawie sadza swój zad na leżaku….a jednak. Cudny jest tata Bobo z tą buzią w ciup. Wiadomo, że nikt nie czyta dziecku od razu z zamiarem uczynienia zeń krasomówcy. Wiadomo jednak, że rodzice mają na tym polu wiele do zrobienia – rozmawiać z dzieckiem można zacząć jeszcze zanim się urodzi, a potem dobrze jest tą tradycję kontynuować. Wiadomo też, że nasze wysiłki włożone w wielce intelektualne rozmowy z niemowlakiem i małym dzieckiem zaprocentują w przyszłości. Dobrze że, w tej hodowli krasomówców – intelektualistów mamy ogromnych sprzymierzeńców – książki. Zawsze więc można sięgnąć po literaturę, trochę się rozentuzjazmować i czytać. W związku z tym my dalej wałkujemy starego przyjaciela Bobo pocieszając się faktem, że przecież to nie tylko kilka prostych historyjek obrazkowych ale nasza droga do sukcesów szkolnych i akademickich Dankosyna. A co! A wy co aktualnie wałkujecie? Pozdrowienia dla Bobo i wydawnictwa Hokus Pokus. Książkę można kupić np. tu ale też i gdzie indziej w cenie kilkunastu złotych bodajże. Jest też druga część przygód Bobo, której jeszcze nie mamy ale się na nią czaimy.

komiksy dla dzieci jak zrobic